Toen er nog geen prenatale testen waren, kon een aanstaande moeder weinig méér doen dan gezond leven en hopen dat haar kind niets mankeerde. Met prenatale screening is het nu mogelijk al tijdens de zwangerschap de medische conditie van het kind te kennen. Hopen op een gezond kind is nu kiezen voor een gezond kind. Wie screening kiest, krijgt zekerheid. Vaak is het goed. Soms niet. Ouders zullen dan een ondoenlijk vonnis over de zwangerschap moeten vellen: het kind behoeden of behouden voor zijn toekomst.

Met gevoel voor de impact van die beslissing zoekt Marcel Zuijderland uit wat de morele verantwoordelijkheid is van ouders. Moeten ze screenen en met de zwangerschap stoppen als het kind iets mankeert? Zijn antwoord is niet eenduidig. Het zal altijd zwaar zijn een gewenste zwangerschap af te breken. Keuze voor behoud is geen verkeerde beslissing, toch is het afbreken van de zwangerschap beter te verdedigen.

Het boek pleit voor een publiek debat over prenatale screening om het dilemma uit de sfeer van taboe, schuld en verwijt te halen. Publiek debat is ook noodzakelijk voor later. Een toekomst waarin het volledige DNA van ieder ongeboren kind eenvoudig in kaart kan worden gebracht, en waarin aanstaande ouders via stamceltechnologie voortaan de ‘beste embryo’s’ kunnen kiezen. De ethische uitdagingen waar we dan voor zullen staan, zijn nog maar nauwelijks te overzien.