In september 1964 vertrok de jonge Nederlandse sinoloog Erik Zürcher samen met Gan Tjian-Tek, de conservator van het Leidse Museum voor Volkenkunde, naar China. Zürcher was drie jaar eerder benoemd tot hoogleraar Geschiedenis van Oost-Azië in Leiden. Ze reisden met de Trans-Siberische spoorlijn naar Beijing en verbleven uiteindelijk drie maanden in China. Daar was het de periode tussen de Grote Sprong Voorwaarts en de Grote Culturele Revolutie — een adempauze tussen de twee grote campagnes van Mao Zedong die het land volledig op zijn kop zetten en talloze mensen het leven kostten. Internationaal was dit de tijd van de val van Chroestjov in de Sovjet-Unie, de Olympische Spelen in Tokyo en de eerste Chinese atoombom.

Recent zijn de brieven die Zürcher tijdens zijn reis naar huis schreef en zijn reisdagboek gevonden. Deze uitgave van de brieven en een selectie uit het dagboek neemt de lezer mee in een tijdcapsule naar een tijd waarin China nog hermetisch afgesloten, communistisch en straatarm was. Wat het reisverslag daarnaast zo bijzonder maakt is dat het afkomstig is van een professionele China-specialist, die weliswaar het land al vele jaren op papier had bestudeerd, maar nu voor het eerst geconfronteerd werd met de dagelijkse realiteit van communistisch China.