Waarom ligt de macht in het strafrecht bij de overheid en niet bij het slachtoffer? Waarom mag de overheid niet alles uit de kast halen om vermeende misdadigers in de boeien te slaan? Waarom vervolgt het openbaar ministerie niet iedereen die de wet overtreedt? Kan het strafrecht wel rechtdoen bij het ‘grote kwaad’?

Aan de hand van deze en andere vragen laten de auteurs van dit boek zien welke mogelijkheden het strafrecht al dan niet heeft. Strafrecht zorgt er namelijk voor dat de overheid ruimte krijgt om daadkrachtig op te treden, maar ook dat die ruimte ingeperkt wordt om zo overheidstirannie te voorkomen. Het is er om te vergelden, maar tegelijkertijd moet overmatige strafoplegging vermeden worden. Slaagt het strafrecht in deze opdracht? Is het strafrecht te afstandelijk of juist te gevoelig voor wat er leeft onder de burgers?

Kortom, hoe vindt het strafrecht zijn weg tussen ratio en emotie?